Tek başımıza yattığımız çift kişilik yataklar

İlk çift kişilik yatağımı aldıgımda 26 yasımdaydım. Çok büyük hayallerim vardı, 210×160 hayaller. Hem dikey hem yatay hayallerim vardı. 32 yasıma geldiğimde hayallerim kedi tüyleri ile kaplandı.

2003 yılında haftada 3-4 gece çeşitli mekanlarda yoklama veriyorudum,  2016’da haftada 3-4 gece 3-4 bölüm dizi izleyebilirsem şanslı hissediyorum.

2004 yılında hi5’tan tanıştıgım insanların evinde kalabiliyordum, 2016’da tanımadıgım biri Facebook’tan eklerse ortak arkadaşlarımızı bulup arayarak kim bu diye soruyorum.

2005 yılında sırt çantamla 40 günde trenle Avrupa’yı gezebiliyordum, gece parklarda uyku tulumunda uyuyabiliyordum, 2016’da başkasının evinde kendi yatağım dısında bir yatakta dahi rahat yatamıyorum.

2006 yılında Berghain’da aralıksız 18 saat geçirebiliyordum, 2016’da neyse ki hala Berghain’da aralıksız 18 saat geçirebiliyorum

2007 yılında Karaköy’den bir gemiye binip belirsiz bir rotada 10 ay sonra kendimi Vancouver – Alaska hattında  bulmuştum, 2016’da 3 günlük Avrupa seyahatimde hangi gün nerede yemek yiğeceğimi bile önceden planlıyorum

2008 yılında gecede 12 kadeh hard likör içmebiliyordum, 2016’da 3 kadeh rakının ertesi günü büyük hangover

2009 yılında begendiğim 2 kişiyi eş zamanlı parmağımda oynatıyordum, 2016’da 2 tane nur topu gibi kedim var.

2010 yılında 26 yaşımda ilk çift kişilik yatağımı aldım,  2016’da çift kişilik yatağımda tek başıma 4 yastıkla yatıyorum; 2 tanesi kafama, biri kolumun altına sonuncusu bacak arasına.

Yatağımı ilk aldıgım ve evime ilk yerleştiğim gece çok rahat bir uyku çektim. Nevresim takımlarım 5 benzemezdi. Yeni eve çıkmak masraflıydı, önce hayati ihtiyaçlar karşılanmalıydı. Bir müddet turuncu çarşaf, mor yastık kılıfı, kahverengi nevresim ve mavi pike ile idare edebilirdim. Sonuçta yeni gelin evi değildi burası. Kısa bir süre sonra herşey düzene girecek, bembeyaz yatak takımımın içinde sabah güneşiyle uyanacak, kamera kadrajına sanat filmlerindeki gibi yarım popo görünecek sekilde boxerımı giyerek girip yataktan çıkacak ve yeni uyanmama ragmen aşırı yakışıklı görünecektim. 2016 Eylül’ünde bu sabah aynı turuncu çarşaflı yatağımdan kafamda koca bir yarık ve kurumuş kan lekeleri ile göz altlarım şiş bok gibi uyandım.

Secret okumak moda oldugu dönemlerde o büyük yataklar boş kalmasın diye yatağın bir yanını ayırmayı öğrenmiştik. Çift kişilik yatağın hep aynı tarafında yatın, diğer yanı için ruh eşinize yer açın. 2. gün sola dönerken tam gözümü yatağın kenarındaki sehpanın sivri köşesine çarpınca anladım işe yaramayacağını. Mahallede arkadaşlar,dostlar,eski sevgililer, one night standler peşpeşe binalarda tek başımıza oturuyor, her ay su, elektrik, internet, doğlagazımızı ayrı ayrı ödüyor, ayrı mutfak alışverişleri yapıyor, sonra her akşam dısarda yemek yiyip ayrı ayrı hesaplar ödüyor ve mutfak için yaptıgımız alışverişlerin dolapta yalnız başlarına çürümesine göz yumuyorduk. Binlerce liralık kiraları ayrı ayrı ödüyor, binlerce liralık daha kaliteli çift kişilik yatakları artık sırtımız ağrımasın diye satın alıyorduk. Evrene verdiğimiz enerji pek de secret değildi artık. Toplansak bu paralara beraber yalılarda yasar, o çift kişilik yatakları uc uca koyup…..

Yeni evime yerleşirken, yeni yatağımı alırken planlarım vardı, ama herşey planladıgın gibi gitmeyebiliyor. Önce uzun süre Cihangir cephesinde savaşıldı, bir kaç sene sonrada İlçe ufak bir Arabistana döndü. Sıraselvilerden yukarı en ucuz yöntemle saç ektirmeyeceksen çıkamaz oldun. Eve yakın olan gitmeyi sevdiğim mekanlar tek tek kapandı. Istıklal caddesi Laleli’den farksız oldu. Cihangir ile Tophane arasındaki ince çizgi yavaş yavaş silikleşti. Semt sakinleri de her sabah orta boy bir nakliye kamyonuyla olay mahalini yavas yavas terk etti.

İnsan değişiyor, ben de değiştim. 2 Kedi sahiplendim daha ne olsun? Gençken kedilere o kadar çok alarjim vardı ki, kedili bir ortam da bulundugumda tüm vucudum kabarır, nefesim tıkanır hastanelik olurdum. Kendi kedim de vardı cocukken ama bence hasta oldugumu anlayıp kaçtı. Yine de inatçıydım, sevmediğim durumları değitirmek için mucadele ettim. Gençken de hep kedili evlere gittim. Kedisi olan insanları pek sevdim, ya da kedileri o insanlardan dolayı sevdim.

O dönem herkes yurtdısına gitti, ben de gittim, yurtdısında toplamda geçirdiğim 2,5-3 sene kadar sürede tesadüf, yataklarım hep tek kişilikti. Geri döndüm.

Yok yok, evlenme yaşım gelmedi, depresyona da girmedim. Artık depresyona girmiyorum, girsem de 1-2 günlük kısa periyodlarda içime kapanıp atlatıyorum. 30 yaş krizimden sonra depresyonla savaşmayı öğrendim. Sadece o 4 ay fenaydı, uzun uzun anlatmiyim ama evlat olsam sevilmez, 31 olsam çekilmezdim. 31 oldum..geçti.  Eskiden sene başlarında New Year resolution yapardım, şimdi Mid Year Resolution’da yapmam gerekiyor sadece.

Önümüzde uzun bir süre daha 9 günlük bir tatil olmayacak. Tatilde İstanbul bom booş çok güzel: ( keyfini çıkartıyorum. Mid Year Resolution listemde sigarayı bırakmak yok, dünyanın en sportif insanı da olmayabilirim yine, ama tüm çift kişilik yataklarında tek basına uyuyan arkadaşlarıma sesleniyorum. Herkesin durumdan şikayetçi oldugunu biliyorum. Belli ki komun yasama geçeceğimiz yok, süpriz bi durum olmazsa henüz ülkeyi de terk etmiyruz, bare şu tatil bitmeden bembeyaz  nevresim takımları alalım.