Downtown Cihangir

Cihangir’e aşırı karşı olan kitleyi asla övemeyeceğim. Bence hepsinin altında burada, en azından girizgah bölümünde yazmak istemediğim bir çok sebep yatıyor. Dizilere konu olan, siyasi eleştirilerin oku olan, magazin programlarının ekmek kapısı, ne güzel semtimizdin sen Cihangir.

Hepimiz seneler önce farklı amaçlarla farklı hayallerle tasındık Cihangir’e. Kurtarılmış bölge dedik, liberalizmin kalesi dedik, gençlerin bulustugu nokta dedik, ünlülerle yan yana masalarda çay içeriz dedik, Istıklal’e 2 dakka, geceleri koparız sarhoş sarhoş eve yürürüz dedik, en azından kendi tuvaletimize kusarız dedik. Istanbul’da küçük Avrupa dedik.

Bir kaç senede çok sey değişti. Şimdi teker teker neler değişti sıralayamayacağım, Istanbul’daki küçük Avrupa Cihangir dısardan nasıl görünüyor bilmem ama benim yatak odamın camından görünen kısmıyla size Cihangir’in göbeği, Istanbul’un en güzel manzaralı köşelerinden biri, Sanatçılar Parkı (nam-ı değer Roma Parkı) swarm check in adıyla Cihangir Merdivenlerinde neler oluyor biraz anlatayım.

3 kişilik kanepelerimiz Kot 2 Cihangir’deki 2500 TL alt limitli evlerin salonlarına sıgmıyor diye kestirip L koltuk yaptıralı 5-6 sene olmustu. Kiralar düştü, evlerin salonları genişledi, sanslıysan hafiften boğaz manzaran bile oldu. Hah dedin, OH BE. Eve girdi mi artık eve girmiş gibi hissediyorum. Evet artık küçükarabistan Istıklal Caddesi ile işim kalmadı ama Cihangir artık ev. Kolay kolay başka semte tasınmam. Yeni evime yerleşiyorum, yaz, sıcak ve birinci akşam açıyorum yatak odamın kısmi boğaz manzaralı balkon kapısını püfür püfür uyumayı planlıyorum.

Ah Gaziosman Paşalı akadaşlarım, ah Tophaneli gençler, ah Bakırköy’ün ücra köşelerinde öpüşemeyen sevgililer, ah Firuzağa Caöii’nin önünde “Cihangir ne tarafta?” diye soran kendini bilmezler…Cihangir’in bu en sessiz en güzel sokağında manzaralı 2 mediven var diye nereden duydunuz da dünya kadar yolu kalkıp geldiniz buralara kadar*.

Yeni evimin rabıta yer zemini tam istediğim gibi. Antredeki eski tas zeminden yatak odasına geçince hafif gıcırdıyor. Yatağa atıyorum kendimi, uyicam, püfür püfür. O sırada merdivenlerin önünde bir araba duruyor, teypten (bence teyp) bir müzik yükseliyor. “Şekerliyken kızgın Ahmet am siker” …………………………………………………………..

NE?

Hangi alt kültürün acılı hip-hop sarkıcısı bu Kızgın Ahmet?

2.Gece:

Birbirini hiç tanımayan yaşları 17 ile 22 arasında değişen ve kakafonik birşekilde konusmaya saatlerce devam eden 20 kadar varoş genç merdivenlerde içki içiyorlar. Varoşlugun getirgesi olan içkiye tölerans limiti 1.5 şişe bira olduğu için (muhtemelen bütçesel olarakta üst limit bu) 30. dakikada çok büyük bir kavgaya tutusuyorlar. bacıma baktın ananı sikerim levelındaki bu tartısmanın sonucunda kalan yarım şişe bira birbirlerinin kafalarında kırılmak suretiyle aksiyon neticeleniyor ve ben derin bir nefes alıyorum. OHHHH en azıdan sessizlik. Umarım her gece kavga çıkar ve yarım saat sonra dağılırlar. Balkona çıkıp bir sıgara içiyorum ve pis pis gülümsüyorum. İçeri girip uyuyacağım. Balkon kapım açık, püfür püfür.

Rabıta yer zeminim bana adeta iyi geceler tatlişko diyor, gece lambamı kapatıyorum ve…”HADDDDIIII GEEEELLL BULUŞALIM O SKİ KÖPRÜNÜN ALTINDAAAA” Hem de Kaan Tangöze aksanıyla, hem de demin ana bacı birbirlerine giren iki cocuk sarılarak bu eseri seslendiriyorlar. Bahsi geçen bacı ise beylere 2 yeni şişe bira getirmiş. Ulan hani biz alternatiftik Cihangir’de gece evlerde tren yapıyoduk?

Cama çıkıp “Bari sesiniz güzel olsa” diye bağırmakla yetindim…Nasıl etkili oldum bilemezsiniz.

3. Gece

Üstümüzden uçaklar geceli bir kaç gün olmuş, Meydanlarda demokrasi nöbeti, benim evin balkonunda ise Cihangir Merdivenleri nöbeti devam ediyor. Bir haftaya kalmaz Sevim koş, katil geldi diye bağırırım. Merdivenler sakin, Arada belli belirsiz seçilen am sik yarak kelimeleri dısında manalı bir dialog bile gelmiyor kulaga. Bu gece uyunur diyorum. Rabıta yer zeminim bile sessizliği bozmamak için çok hafif gıcırdıyor. Balkon kapım açık kendimi yataga bırakıyorum.

ÇIKIIIN DIŞAARIIIII UYUMAYIIIIIINNNNNNNNNNN. ÇIKIIIIIIIN

Hemen çıkıyorum dısarı, nasıl bıraktım ben nöbeti, ne sandım ki?

Kadını göremiyorum, Ne oluyor bişey mi yapıyolar sana ses ver diye bağırıyorum. AAAAYYYYYY diye cevap geliyor bağırarak. Hemen giyinip sokağa koşuyorum (Şaşırmadınız değil mi? Oturdugum ev sahibine merdivenlerdekinden aşağı kalmayan bir küfür ederek 500 TL indirim aldım ben) Kadın sarhoş, paşa torunuymuş, çıkın dısarı diyor, uyumayın, ülke elden gidiyor.

Geri dönüp yatıyorum.

4. Gece

Çokta geç olmayan bir saatte eve dönüyorum, tam merdivenlerin oldugu sokak. Kalabalık erken toplanmış, gerilim yüksek, burun ucuları birbirine temas eden testesteron kokan bir kavga. Alışığım ben, hızımı kesmeden yanlarından geçmek üzere ilerliyorum. Bir anda silahlar çekiliyor. herkes adamların ters istikametine kaçıyor ben se ne tarafa koşsam bir silahın namlusuna dogru koşuyor pozisyondayım. Bir binanın giriş kapısına sıgınıyorum. 2 bacağımın arasına da bir Pug geliyor. Dünya tatlısı bir köpek. Kucağıma alıyorum, bekliyorum.  Bir müddet muhabbetten analar nasibini alıyor ve taraflardan biri sanırım diğerinin annesinin ikametgahını öğrenmek üzere silahını beline sokup koşarak uzaklasıyor. Pug kolumu yalıyor. Rabıta yer zeminim bana “Dikkat et” dermişçesini gıcırdıyormuş gibi geliyor.

NERDE LAN BENİM KÖPEĞİMM?

Bende köpeğin burda diyorum.

Silahını beline sokuyor, “Çok teşekkür ederim yaw, iyi akşamlar” diyor

Nasıl kibar, nasıl beyefendi. Neredeyse annemin ellerinden öpüp hürmetlerini de iletecek.

Eve giriyorum. O gece başka olay olmuyor.

Cihangir’e aşırı karşı olan kitleyi asla övemeyeceğim. Bence hepsinin altında burada, en azından sonuç bölümünde yazmak istemediğim bir çok sebep yatıyor. Dizilere konu olan, siyasi eleştirilerin oku olan, magazin programlarının ekmek kapısı, ne güzel semtimizdin sen Cihangir. Bence hala güzelsin, diğer semtlerin çocukları kötü. Ben sana güveniyorum, çevreye güvenmiyorum tatlım.