YENİ EVE ÇIKINCA -2-

Devlet Daireleri

İş başa düştü, taşınma vakti geldi çattı. Evle ilgili sanırım en sıkıcı olan, elektrik, su, doğalgaz, telefon abonelik işlemlerini yapmanın da vakti geldi. Bir sonraki evime çıkarken evrene verdiğim mesaj, bu işlemleri yapan hizmetçilerim olacak. #ozgurlugunesahipcık

Şimdi bu noktada samimi bir açıklama yapmam lazım. Bu devlet kurumları arasından sadece ISKI’nin su ile ilgili bir şey oldugunu biliyorum. Bunun dısında gün içerisinde duydugum IGDAS, AYDAŞ, AYGAZ, MARKAJ gibi kelimeler hangi faturaların üzerine denk düşüyor hiç bir fikrim yok. Dolayısıyla bindiğim taksilere, nasıl anneanne ve dedelerimiz yeni para birimine alışamayıp ta 5000 TL, 10000 TL diyorlarsa, ben de “Evladım beni sular idaresine götürür müsün” şeklinde denemeler yaptım.

Her ne kadar devlet dairelerinde işler tahmin ettiğimden çok daha hızlı yürüdüyse de “Yetmez ama HAYIR” . Yine de bir güne 2 faturalık işten fazlasını bünyem kaldırmadı. Bir 3. Ye gitseydim kültürel karmaşa yasayarak depresyona girebilirdim.

İlk olarak (sanırım) ISKI’ye gittim. Feriköy tarafında, daha önce hiç gitmediğim Kurtuluş Son Durak’tan da geçerek (Benim için o sadece bir Türk Filmi Adı) ISKI’ye vardım. İçeri girerken kendimi asker birliğine teslim oluyormuşum gibi hissetsemde, hemen lugatımı değiştirerek konusmamı halka indirgedim. Sıra fişi nerden alınıyor kardeş derken sesim çatlamasaydı daha güzel olacaktı. Sıra numarası 91’i gösterirken benim kutumdan büyük çıktı. 141 nolu fiş elimde, ben bu arada 1 paket sıgara içerim, diye düşünürken vefalı bir arkadaş bana 118 numaralı fişini verdi (neden bilmiyorum). Sonra beklemekten sıkılmış olan halk beni bağrına bastı ve herkes, şu formu dolduracaksın, suradan fotokopi çektireceksin, yukarıya para ödeyeceksin diye beni şımartarak yardımcı oldular. O anda su faturasını o kadar çabuk üzerime aldım ki teşekkür olarak halkın önünde oracıkta duş alabilirdim.

Su faturasını toplamda 15 dakikada 88 TL ödeyerek üzerime geçirmiştim.

Gerekli belgeler: Kira Kontratı, Orada duran ve doldurman gereken form, kimlik fotokopisi

Akabinde bir taksi durdurup “Evladım beni elektrik idaresine götürür müsün haa bi de taksi klimalı mı?” diyerek yolculuğumun 2. Kısmına geçtim.

Her zaman önünden geçtiğim ve nispeten bildğim bir yer olan BEDAŞ (Boğaziçi Elektrik, Dağıtım A.Ş) ye geldim. BEDAŞ’ta daha sıkı bir güvenlik denetiminden geçtikten sonra kendimden çok emin bir halde yanlış bir binaya girip 5. Katına kadar tırmandıktan sonra gerisim geriye inip yandaki binaya geçtim.

İçeriye adım attığımda kısa bir süre herkesin sosyal sorumluluk projesi kapsamında BEDAŞ’ta çalıştıgını düşünsem de dikkatli bakınca hepsinin normal insan oldugunu anladım. İçerisi oldukça havasız, üstüne birde F sınıfı klimaları oldugu için kuru. Ama işlemler burada da hızlı, halk burada da sevecen. Ama burada işlemlerim için 148 TL ödemem gerekti. Herkes neye göre oldugunu bilmesem de farklı meblalar ödüyorlar. Bana 148 düştü, ses etmedim ödedim. Burada da elektirik faturasını çok hızlı üzerime aldıgım için halkı selamlamak adına ISKI’deki dusumdan sonra hala ıslak olana vücüduma elektrik vererek mi teşekkür etsem diye düşünürken, küçük fantazi dünyamdan, klimadan kuruyan boğazımın yol açtıgı öksürük ile ayıldım. (Siz beni doğalgazı açtırdıgımda görün)

Aslında hala doğalgazla baş edecek vaktim vardı ama 1 günde 3 devlet dairesine laf anlatacak gücü bulamayan bendeniz, soluğu alışverişte aldı.

Teknoloji ile de bir o kadar ilgisiz oldugum için Darty’ye girip “Kardeş televizyonlar kaça?” demek suretiyle, fiyat, marka ve boyutuna bakarak toplam 75 saniye süren bir alışveriş yaptım. Paketleyin şu sağdakini diyip çıktım. Satıcı bir ara özelliklerini saydı ben çoktan satın almıştım ama dinledim. Anlamadım.

Günün geri kalanında teknoloji çok gelişti, bence internet, telefon ve doğalgaz bağlantılarımı internet üzerinden yapabilirim desem de hepsi başarısızlıkla sonuçlandı. Önümüzdeki hafta bir devlet dairesi operasyonu daha beni bekler.

Ama hala taşınmak, beklediğimden daha kolay geçiyor.

Housewarming’e az kaldı. Bekleriiiim